Rollage yn Astyr - Original RPG

Asyrgal

Atramentowe niebo rozdarte błyskawicą. Szum fal bijących o drewniane burty galery. Stękanie starych lin, trzymających uparcie ciężkie skrzynie w ładowni, na której ciemnym dnie siedzicie Wy. Skuci łańcuchami, bezbronni i zmęczeni. Nie macie pojęcia dokąd płynie ta łajba. Od dwóch dni siedzicie bezczynnie i czekacie...Huk błyskawic i krzyki ludzi z pokładu...nadchodzi burza. Ciemność.

Schwytali was w imieniu prawa, które ciążyło nad wami od lat. Ocaleni od śmierci w lochach twierdz, od głodu, chorób i wycieńczenia. Ocaleni przez nieznanych. Czy wysoko postawionych przyjaciół? Wrogów? Interesantów?...
Powieźli was w nieznane, najpierw lądem, potem morzem. Do Tenebrae...Nie lękajcie się, bo ja czuwam...

Budzicie się kilka godzin później. Wysoko nad Wami, na głównym pokładzie, panuje wielkie poruszenie. Ktoś krzyczy: „Ziemia na horyzoncie!”. Po niecałej godzinie słychać zgrzyt nienaoliwionych zawiasów i skrzypienie schodów do ładowni. Ktoś się zbliżał...nadszedł wasz czas.

W postach piszcie, co robicie, stosując się do sytuacji przedstawianych przez MG Wink

Leso · Gość

<uniósł gwałtownie głowę, chcąc spojrzeć na nadchodzącego i natychmiast rąbnął nią w skrzynię o którą się opierał>
Ał...

Dia Roviet

Asyrgal

Kilku więźniów zaniosło się śmiechem na widok Lesa. Widok krzywdy innych był tu jedyną rozrywką. W nikłym blasku, jaki dawała przymocowana do podłogi latarenka pojawił się strażnik więzienny. Spojrzał na Lesa i Dię.
- Tu wysiadacie! Żadnych sztuczek, bo źle skończycie warknął.
Zza jego pleców wyłonił się drugi strażnik, którego wcześniej nikt nie zauważył i rozkuł Wam nogi.
Dając do zrozumienia, byście poszli za nim, pierwszy strażnik odwrócił się i pomaszerował w kierunku wyjścia. Inni więźniowie łypnęli na Was z zazdrością. Nie ważne czy zginiecie czy Was wypuszczą - horror podróży pod pokładem dobiegł końca. Resztę drogi pamiętacie jak przez mgłę, schody, klapa, pokład...W końcu stajecie na desce przybitej byle jak do pokładu, wyglądajacej jak trampolina do morza. Macie złe przeczucia.

Leso · Gość

<Spojrzał na deskę, potem na towarzyszkę niedoli, po czym zwrócił się do strażników>
-Chcecie nas utopić? Co to ma wszystko znaczyć?

Dia Roviet

<,,zmęczona jestem-pomyślała-ale mam nadzieje że jak już mają nas utopić to daleko do lądu nie jest, pływać umiem"rozgląda się po statku>

(Tour chyba więcej osób by mogło zagrać, co?)

Asyrgal

Daewen · Gość

[ja wbijam, ja, ja!!!]

Asyrgal

Podobnie jak Leso i Dia, zostałaś "wyrzucona na brzeg" z innego statku. Od dwóch godzin błąkasz się po plaży zastanawiajac się co dalej. W oddali widzisz cień innej galery. Przeczucie mówi Ci żeby poczekać.

Leso · Gość

?!? <patrzy jak jego ekwipunek przelatuje nad burtą i wpada do wody, oddalając się z każdą sekundą coraz bardziej>
Mój łuk! X_X <skacze na główkę do wody i uderza całym przodem ciała o jej powierzchnię. Nic sobie z tego nie robiąc, płynie na dno>

Vivienn

{mogłabym też dołączyć?}

Daewen · Gość

<skończywszy wreszcie wyrzucać z siebie zawartość żołądka, trzustki, jelit, płuc i chyba wszystkich innych wnętrzności - przynajmniej tak się czuje - i przeklinać wszystkich sk***ysynów, którzy wsadzili ją na jakiś chrzaniony statek, a potem wrzucili do wody, uniosła głowę i spojrzała w kierunku nadpływającego statku i wyskakujących z niego osób, otrząsając się jak zmoczony psiak> Faajnie...
<na czworaka podeszła do morza i opłukała się nieco, po czym spróbowała wstać, ale nogi, nadal rozchybotane po tej przeklętej podróży wciąż odmawiały posłuszeństwa. Po kolejnych próbach, popartych determinacją, aby nikt nie zobaczył jej na kolanach, wstała i spogląda w kierunku płynących osób>

Asyrgal

Leso: czujesz pieczenie na twarzy i torsie ale zostało ono załagodzone pod wpływem zimnej, morskiej wody. Gdy otwierasz oczy widzisz mętny obraz ciemnych głębin rozciągających się pod twymi stopami. Spostrzegasz refleks światła, który odbił się od miecza Dii. Jeśli szybko czegoś nie zrobisz, możesz pożegnać się z bronią.
Vivienn: Znalazłaś się w tym miejscu razem z Dae. Byłyście razem na statku i tam miałyście okazję się lepiej poznać. Teraz widzisz ją klęczącą na piachu i wyrzucającą z siebie wszystko co się da. W chwilach przerwy między kolejnymi wymiotami słyszysz wiązanki przekleństw. Po chwili dostrzegasz statek na horyzoncie.
Daew: Czujesz, że ktoś Cię obserwuje. Skrzeki latających nad Tobą mew są wysoce irytujące, jak cała ta beznadziejna sytuacja, w której się znalazłaś.

Daewen · Gość

<wstała w końcu, ocierając twarz. Spojrzała w kierunku towarzyszki, ściszając potok bluzgów> Nowa dostawa, co?

Leso · Gość

<nie czekając ani chwili dłużej płynie w kierunku zawiniątka z całej pary machając nogami>
-bul, bul bul bul