Rollage yn Astyr - Original RPG

Iggy_the_Mad

Jako, iż ostatnio zaczęło się tego więcej zbierać, w osobny temat to wpiszę. Na dzień dzisiejszy dopisuję jeden wiersz... :/

---Pustka---

Juz to we krwi czuje, na umysl mi pada.
Biel przed oczami, mimo ze do bieli daleko
Zimno juz czuje, choc zimno tu nie bywa
Lato przeminelo, plomienie wygasaja
Zamet w mym umysle
Plomienie przeszlosci plona z ogniem przyszlosci
Tworzac bujne ognisko chaotycznej terazniejszosci...
Swiat gna na przod, ja za nim nie podarzam.
Nie rozumiem i nie doganiam.
Wspomnienia przeszlosci, zdarzen ktore nigdy sie nie powtorza,
Trzymaja mnie w tyle, choc wyrwac sie staram.
Na nic jednak sa me sily, jestem jak lodka zdana na laske morza.
Gdzie nie spojrzec tam horyzont, przed nim i za nim pustka,
Jedynie bujne fale stara sie mnie zaciagnac na dno,
Gdzie jest ta latarnia, gdzie jest ta jednostka
Ktora mnie na lad ponownie zaprowadzi...

---Nienawiść---

Przepełniona nienawiścią i zniechęceniem
Niczym ogień płonie ma cicha dusza by spalić
wszystko co stanie jej na drodze, zniszczyć, spopielić.
Do niedawna cisza w mym umyśle była mym zbawieniem.

Teraz jednak błogą ciszę zastąpił ryk gniewu
Nie tylko na prostych ludzi, lecz na samego siebie.
Czasu nie odwrócę, lecz czarnym chmurom na niebie,
Do dziś nie odmówię żądzy krwi przelewu.

Mój własny ogień przyjacielem mi wiecznie był
Lecz dziś parzy mnie, za nierozwagę mą.
Nie tyle coby mnie znów obrócić w pył,
Lecz ukarać i nauczyć lekcje swą.

---Szczyt---

Przede mną, pode mną i nade mną góra ogromna,
Na szczycie której możliwe życie na mnie czekało,
Piąłem się powoli i pewnie na szczyt nade mną,
Lecz po dłuższej wspinaczce coś mnie odepchnęło.

Nie ja jedyny pod tą samą górę się wspinałem,
Nie ja jedyny ten sam cel posiadałem.
Wiatr zerwał się zimny oraz przeklęty.
Szczytu już nie widzę, za ciemnymi chmurami skryty.

W końcu jednak wyżej wejść nie mogłem,
Nie ja jeden, lecz nie wszyscy,
Siłę w uchwycie mimowolnie straciłem,
W wieczną ciemność się zanurzyłem.

Spadając teraz w przepaść bez dna,
Bezwładnie opadam oczekując dna,
Jedynie ściana skalna śmieje mi się w twarz.

---Bez tytułu---

Czas przemija, liście więdną
Nadzieja już od dawna ciężkim brzemieniem

Światło gaśnie, ziemia schładza
Śliskiej drogi kresu już nie widać

Dźwięki cichną, wiatr ustaje
Przyjaciół głos niczym w oddali już

Morza schną, słońce spala
Lecz nie wszystko wypalić potrafi
Nicość zawsze zostawi.

---Realizacja / Realization---

Moze i nie wiersz, ale cos takiego mi po glowie zaczelo chodzic, więc spisuję. Może kiedyś przepiszę na wiersz.

Czekałem i cierpiałem długo
Cisza mnie zabijała z ukrycia
Mimo to wypełniony cierpliwością byłem.
Teraz cisza jest przerwana,
Lecz sensu już w tym nie widzę,
"Czy warto było?" pytam siebię,
Nie będę czekać na coś,
Co nigdy rzeczywistym moze sie nie stać.
"Żyj chwilą" mówią ludzie,
gdy żyłem swymi marzeniami.

I've waited and suffered long,
Silence was stabbing me in the back,
Though filled with patience I was.
Now the silence is broken,
but now I see no sense of it all,
"Was it worth?" I ask myself,
For I will not wait forever for something,
that may as well never come to be.
"Live the moment" people say,
when I lived in my unreal dreams.

:: I would... ::
Moze nie jest to najlepszy wiersz jaki napisalem, lecz huh. I don't have to write it.

I would carve my heart out of my chest
not to feel loneliness, love or envy any more.

I would lock it in a box
with a thousand locks

so it cannot be stolen from me again.

I would toss it into the deepest seas
to be free of that burden forever more.

Yet I would keep the key
Yet I would draw the map
So that when a kin soul comes to me with that box in their hands
I would open it and put the thump-thump back to its place
And feel no loneliness any more.

:: Stars ::

:: Love of Old ::
Oh well.

Love from times now gone
I have had my chance,
And now you are gone.

Yet dream still lives on
Of you ever reminding me,
Haunting me forever more.

My heart is forever scarred,
Albeit you still breathe,
It forever mourns after thee.

Gentle and akin thy soul I recall,
Flicker of light in the dark around,
Yet how it is now I dare not know.

Heart yearns to see thee once again,
Yet I dread to see another face,
One whom is but a stranger.

Oh, courage I always lacked
And it shall be my doom,
My demise and my pain.

Will there ever be a second soul,
Which would fill me once anon?
Or shall I walk empty forever more?

Will I ever get a courage to speak
"I love thee," when the time is just?
Or forever sealed my lips shall be,
and as dream it will abide for me?

:: Doubt ::

Circle of Heavens,

Heavenly Gardens.

all the Depths of Hells,

no good tale tells.

too afraid to act,

Realities counteract.

afar be their lairs!

yet afraid not to scare the angel away.

does logic come into way?

What shall the devil do?

Iggy_the_Mad · Update 20-10-2009 "Bez tytułu" Post został pochwalony 0 razy

Update 20-10-2009 "Bez tytułu"

Iggy_the_Mad

Moze i nie wiersz, ale cos takiego mi po glowie zaczelo chodzic, więc spisuję. Może kiedyś przepiszę na wiersz.

Czekałem i cierpiałem długo
Cisza mnie zabijała z ukrycia
Mimo to wypełniony cierpliwością byłem.
Teraz cisza jest przerwana,
Lecz sensu już w tym nie widzę,
"Czy warto było?" pytam siebię,
Nie będę czekać na coś,
Co nigdy rzeczywistym moze sie nie stać.
"Żyj chwilą" mówią ludzie,
gdy żyłem swymi marzeniami.

I've waited and suffered long,
Silence was stabbing me in the back,
Though filled with patience I was.
Now the silence is broken,
but now I see no sense of it all,
"Was it worth?" I ask myself,
For I will not wait forever for something,
that may as well never come to be.
"Live the moment" people say,
when I lived in my unreal dreams.

Nellas

Tom Ostatnie 2 Wersy jakże prawdziwe.... nie sadzisz?

Iggy_the_Mad

Gdyby nie byly prawdziwe to bym ich nie opisywal, nie sadzisz?

Nellas

ale chodzi o taki Jak by to powiedzieć charakter patos....
wyrażający odczucie...głębsze niz by się wydawało

Iggy_the_Mad

Moze nie jest to najlepszy wiersz jaki napisalem, lecz huh. I don't have to write it.

I would carve my heart out of my chest
not to feel loneliness, love or envy any more.

I would lock it in a box
with a thousand locks

so it cannot be stolen from me again.

I would toss it into the deepest seas
to be free of that burden forever more.

Yet I would keep the key
Yet I would draw the map
So that when a kin soul comes to me with that box in their hands
I would open it and put the thump-thump back to its place
And feel no loneliness any more.

Iggy_the_Mad

:: Stars ::

Iggy_the_Mad

Poniższy wierszyk został napisany pod część świata Astyrii. Niemniej jednak jest to wierszyk, więc niech się nie marnuje u mnie i powisi tutaj.

Wiersz napisany po angielsku oraz przetłumaczony na Quenyę.

Prophecy of new Age
Quenya

Vae Daedôr! Gloria Eredain, Eternus Ennorath! (Verse in Sindarin Mode)

I Rómar aira enwintuva Daedôresse,
ve wintanët yéni yá.
Lúter Pellanórillon ciruva hópalvannar,
a ecessuvantë i sinya ára yénen.
Er yén sina nuva i yén mórwa a ohtava,
pan Daehér nanwenuva.

Prophecy of new Age
Angielski

Woe to the Shadow Land! Glory to the Noble Men, Life Eternal to Ennorath!

The Old Horns will blow again in the Shadow Land,
as they did Long Years ago.
Sails from Lands Far Away will sail to our havens,
and they will bring dawn to our age.
Yet this age wil be the age of Darkness and War,
for Shadow Lord will return.

Słowniczek
aira adj. “old”
eternus [Custom Word] adj. Eternally; or interjection Forever!, Life Eternal to (…)
pan “since” (as in because)
nanwen vb. “return” (nan- “back”; men “go”)

Iggy_the_Mad

Love of Old

Love from times now gone
I have had my chance,
And now you are gone.

Yet dream still lives on
Of you ever reminding me,
Haunting me forever more.

My heart is forever scarred,
Albeit you still breathe,
It forever mourns after thee.

Gentle and akin thy soul I recall,
Flicker of light in the dark around,
Yet how it is now I dare not know.

Heart yearns to see thee once again,
Yet I dread to see another face,
One whom is but a stranger.

Oh, courage I always lacked
And it shall be my doom,
My demise and my pain.

Will there ever be a second soul,
Which would fill me once anon?
Or shall I walk empty forever more?

Will I ever get a courage to speak
"I love thee," when the time is just?
Or forever sealed my lips shall be,
and as dream it will abide for me?

Ari

Tom pisze wiersze Surprised